Bir süredir evde huzursuzluk durumları vardı. Herkes birilerine sesini yükseltiyor, en ufak bir tahmmül bile göstermiyordu. Son okuduğum kitaplar bu durumu aşmamızda büyük bir yardımcı oldu. Özellikle Öfke Kontrolü kitabı ilaç gibi geldi. Benim de zaman zaman yaşadığım sinirli ve sıkıcı hallerime derman oldu. Kitap neden öfkelendiğinizi ve buna gerek varmıydı diye sorgulattırıyor.
Okuduğunuz kitabın beyninizde kalıcı bir yer etmesi ancak başkalarına anlatarak mümkün oluyor. İş arkadaşlarıma anlatarak başladım, sonra çevremdekilere. İlgi çekici bir konu olduğu için herkes dikkatle dinledi. Son olarak da Hilmiye ile paylaştım. Neden bunu paylaşmak zorunda kaldım?
Geçen haftalarda Duru ağır bir enfeksiyon geçirdi. Ardına Hilmiye hasta oldu. Sonra Selin. Yani hastalık zaten bir moral motivasyon yokeden bir durum. Derken Selin ve Hilmiye bir tartışmanın içine girdiler. Hilmiye sürekli ders çalışmasını söylüyor, kontrolünü kaybediyor, küfür ediyor. Selin de ona karşılık verince iş fiziksel şiddete kadar gidebiliyordu. Hilmiye iş yerindeki stresini eve getirip bir de çocuklarla en ufak bir sorunda yüksek sesle konuşmaya başlıyordu.
Derken bu tartışmaların sonunda Selin bir sinir krizi geçirdi. Sorun da geç yatmaları. Elleri kilitlendi ve nefes alamayacak kadar hıçkırıklara boğuldu. Sakinleştirmek de bana düştü. Selin bir ara “Anneme ne kadar iyi olsam da yetmiyor, hep daha fazlasını istiyor, ne kadar çok çalışsam daha fazla, ne kadar çok kitap okusam daha fazlasını istiyor, artık ölmek, intihar etmek istiyorum” diyordu. Çocuk haklıydı. Anne baba olarak sınıfta kaldık. Biz onu anlayamadık. Ama geç değeldi. Akşamları yürüyüşe çıktık Selinle. Başbaşa saatlerde site içinde yürüdük. O konuştu ben dinledim, ben konuştum o dinledi. Çocuk dinlenmek istiyormuş. ilgi istiyormuş. Yürüyüşlerin sonunda endişelerinden kurtulmuş olarak eve dönüyoruz.
Hilmiye ile de konuştuk beraberce. Yöntem işe yaramıyordu, değiştirmemiz gerekiyor. Onları biz dünyaya getirdik ve neden şiddet uygulayıp üzelim. Artık onlara biraz güvenelim ve sürekli kontrol etmekten vazgeçelim. Bir anda sinirlenip bağırmak yerine sorgulayalım ve daha iyi yapması için destek olalım. Varsın ev kirlensiz, varsın yanlış yapsınlar. Hata yapmalarına izin verelim ki bir sonrakine doğruya ulaşsınlar.
Şimdi artık daha mutlu bir aileyiz. Artık evin içinde bağırma, tartışma yok. Hep beraber konuşup sorunlara çözüm buluyoruz ve kibar bir dil kullanıyoruz. Alışkanlıklarımızda yaptığımız bu değişiklik bize de renk kattı.