Bugün yine Ankara'ya geldim. Seni yine annen ve babannenle başbaşa bırakarak. Yakında babannen de Mersin'e dönecek. Bizim için zor bir durum. Umarım üstesinden geliriz. Dün en güzel pozlarından bir seçim yaptım ve resimleri baskıya verdim. Babannen giderken yanında hepsini götürecek. Bakalım sensizliğe ne kadar dayanıp geri dönecek. Sabah uyandığımda ağlıyordun. Annen karnını doyururken giyinip hazırlandım. Odaya girdiğimde öylesine güzel uyuyordunuz ki hoşçakal bile diyemedim. Annenle sarmaş dolaş derin bir uyku içinde. Bir süre seyredip öyle ayrıldım. Yolda soförümüz Serkan'a havaalanına gidene kadar seni anlattım. Serkan'ında yeni bebeği oldu. Birbirimizin halinden alıyoruz yani. Ankara'nın en sevdiğim yanı geri dönüşü galiba. Belkide sizler burada olmadığınız için sevmiyorum bu şehri. Seni bir an bile düşünmediğim an olmuyor. Acaba şimdi ne yapıyorlar diye sürekli bir düşünce içerisindeyim. Hatırlıyorum da annenle de sen yokken ayrı kaldığımızda birbirimizi çok özlerdik. Bir keresinde galiba henüz evlenmemiştik, ama işyerinde hergün görüşürdük. Annen Uludağda bir eğitime katılmıştı. Güvenlikle ilgili bir eğitimdi. O zamanlar sürekli birbirimizi arar dururduk. O dönem ikimizde Turcom'da çalışırdık. Allahtan şirket telefonlarımız vardı da uzun uzun konuşabilirdik. Otel çok soğuk olduğundan, annen hasta olup gelmişti. Ha bir de Kıbrıs vardı. Annen, dayınla beraber Kıbrıs'a tatile gitmişti. Ben Digiturk'de çalışırdım o zamanlar. Orada canı çok sıkılmıştı. O dönemde sık sık telefonda görüşürdük. 4 gün sonra da ben gitmiştim de özlem bitmişti. Son olarak da benim İngiltere'ye gidişimde 2 hafta ayrı kalmıştık. Biz çok sık birbirimizden ayrılamıyoruz, ayrılınca özlem büyüdükçe büyüyor. Şimdi bu daha zor gelmeye başladı. Çünkü annenle beraber artık sende varsın. Benim için 2 ye katlandı diyebilirim. inşallah işler yoluna koyulurda bir daha bu kadar sık ayrı kalmayız. Akşam ev yerine otele gidip, sizlerin olmadığı bir yastıkta uyumak, sizlerin sesini duymadan içimden geçirmek çok zor gerçekten. Şuan 5 yıldızlı bir oteldeyim. Aktif Metropolitan. Bir süre resimlerine baktım. Sonra dışarı çıkıp yemek yedim. Sürekli telefon etmeye de çekiniyorum, ya uyuyor ve uykunu dağıtırsam diye düşünüyorum. Allahtan annen aradı. Yine agu saatinde sesini dinletti. Yakında dilin iyice çözülüp coşacak gibisin. Geçen gece seni uyutup babannene verdik. Biz annenle salonda dizi izledik. Dizi bittiğinde birbirimize baktık ve evin ne kadar sessiz olduğunu farkettik. Sen yokken böyle oluyormuş demekki. Aynı evde olduğumuz halde seni yine özledik. Hemen yanına gelip oynaştık. Gülücükler atıyordun yine. Henüz dişlerinde olmadığı için, biraz da yan yan güldüğün için çok komik görünüyor. Geçen akşam annenle konuştuk biraz. Sana öyle alışmışız ki şu 2,5 ayda, sanki sen hep vardın hayatımızda. Annen de aynı duygular içinde. Çok özledim şimdiden çook.