Akşamları çayın yanında yediğimiz çerezleri tek tek Selin bize yedirtiyor. Önceden kendisi yiyemiyordu, şimdi kırt kırt yiyor. Gece yine konuşuyordu. – Baba çebez ye!… Sabaha karşı da rüyasında gülme krizi tuttu. Önce uyandı sandım, baktım gözleri kapalı kahkahalar atıyor. Dayanamayıp öptüm.
Akşam eve gidince hep haber parka çıkıyoruz. Önceden benden parka gitmek istediğini söylerdi, artık annesine dadandı. Park ile evin arasında bisikleti ile gidiyor. Bisikletini benim sürmemi bile istemiyor. ille de annesi sürecek. Bu dönemde parkta çok oynamıyor. Salıncaktan bile hemen sıkılıp iniyor. Parka daha çok çocuk var diye gidiyor sanırım. Onlarla etkileşim kurmaya çalışıyor. Dün de Duru ile oynamaya çalıştı. Duru da 2,5 yaşlarında kıvır kıvır saçları olan fırlama bir kız. Genelde kendisinden büyük kız çocuklarına emir verip duruyor. Salıncakta sallamalarını falan istiyor.
Sevdiği bir şarkıyı duyduğu zaman başlıyor oynamaya. Biraz oynadıktan sonra da – Yoruldum… diyor oturuyor koltuğuna. Güya dinleniyor, 1 dakika geçmeden kalkıp oynamaya devam ediyor.
Yarın kızım tam 2 yaşına girmiş olacak. Ramazan dolayısı ile doğum günü partisini erken kutladık. Yarın da bir pasta daha keseriz artık.