Dün akşam Selin’in yürüme çabaları görülmeye değerdi. Yaren’e yürümeye zorlamaması konusunda uyarıda bulunmuştuk. Çünkü gerçekten zor kullanıldığında korkuyor ve bu korkularla uykusunda yüzleşmek zorunda kalıyordu. Gece uyanmaları artmıştı. Kendi haline bıraktığımızdan beri uyku düzeni tekrar oturmaya başladı.
Akşam eve girdiğimde beni yine sevinçle karşıladı kızım. Onu kucağıma aldım, havalara attım, öptüm, kokladım. Annemler bahsetti sonra; bugün sürekli oyun ederek yürümüş. Gösteri zamanı gelmişti. Önce Küçük oturma odasında başlamış denemelere. İki koltuğun arasındaki mesafe kısa olunca, bir o koltuğa, bir bu koltuğa denemeler yapmış.
Korkutmamak için hemen göstermesini istemedim. Bir ara baktım ve gözlerime inanamadım. Kendisi uzunca bir yolu tutunmadan yürüdü. Kollarını havaya kaldırmış sevinç nidaları içinde yürüyor. Hatta kollarımı açtım koşması için, benimle dalga geçip gelir gibi yaptı yarı yolda dönüş alarak başka anneme doğru bile gitti. Bu tabloyu görünce gözlerim doldu. Nasıl mutlu oldum anlatamam. Artık cesaretini de toplamış ve kısa da olsa yürümeye çalışıyordu. Uzun mesafe yürümek istediğinde ise yanımıza geliyor ve elimizi tutuyor, Hadi der gibi bir ses çıkarıp bizi de yanında sürüyerek evi dolaşıyor. En çok da mutfağa gitmeyi seviyor. Mutfakta bulaşık makinası açılmışsa koşa koşa gidip bulaşıklarla oynuyor. Sanki bulaşıkları dizmeye yardım edecekmiş gibi. 🙂
Bu durumdan kendisi de çok mutlu olmuş olmalı ki çenesi de hiç durmuyor. Sürekli konuşur gibi bir şeyler söyleyip duruyor. Üstelik hızlı hızlı söylüyor, kelimeler diline dolanıyor. Biz de onun kadar mutluyuz bu durumdan.
Not: Aşağıdaki videoyu Firefox ile izleyebilirsiniz. internet explorer açmıyor maalesef. 🙁
[pro-player width=”400″ height=”300″]http://video.ak.fbcdn.net/cfs-ak-snc4/48541/558/429269337429_49304.mp4[/pro-player]