Selam annecim, biliyorum biraz geç oldu hatta bayaaa bir geç oldu. Annen olarak ilk yazımı yazmayı bu kadar ertelememem gerekiyordu, ama işte çoluk çocuk derken:) ancak şimdi kısmet oldu. Buarada baban kadar iyi edebiyat yapamasamda senin hakkında birkaç şeyde ben karalamak istedim. İleride bu konuda seninle didişmek istemiyorum:)
Kızım artık büyüdü galiba; onunla konuştuğumda beni onaylarcasına bakışları, karşılık vermek ister gibi çabaları sanırım bunu doğrular nitelikte. İşe başladığımdan beri kızımla artık eskisi gibi çok dipdibe olamasakta, akşamları ve haftasonları bunu telafi ettiğimizi düşünüyorum. Kızımla emişiyoruz, kucak kucağa sarılıp konuşuyoruz, şarkılar söyleyip oyunlar oynuyoruz. Kısacası kuzumla birlikteyken zaman su misali akıyor ve uyku saatimiz geldiğinde kendimi yine, yarın onu nasıl bırakıp işe gideceğimi düşünürken buluyorum. Ama sonuçta Kızımız için çalıştığımızı düşünecek olursam, onunda buna itiraz edeceğini sanmıyorum.
Anne olmak ve özellikle Selin Ecem’in annesi olduğum için kendimi çok özel hissediyorum ve Allah’ıma sürekli şükrediyorum. Selin ile birlikte hayatımda bambaşka bir sayfa açıldı. Sürekli babasıyla birlikte kendimize Selin’den önce nasıl yaşıyorduk diye soruyoruz. Kocamla geçirdiğimiz her yılı dolu dolu yaşadığımız halde, sanki boş yaşamış gibiyiz. (tabiri caiz ise ot gibi) Kızımız hayatımızı o kadar doldurdu ve renklendirdi ki, sanki hayatımızdaki bütün boşluklar onun doğumuyla birlikte kapanmış oldu. Eminim bu duygular sadece bize özel değil, bizim gibi düşünen nice anne-babalar vardır. Hatta belki bu duyguyu daha önce yaşamak varken, ertelemekle yanlış yapmışız.
Kızım, aşkım, yavrum Selin Ecem’im 12 Ağustos’da doğdu ya, bu aynı zamanda benim de doğum tarihim sayılır. Sonuçta doğum sırasında birlikte mücadele verdik, ikimizin de canı yandı:):) Kızım şuan 6. ayını doldurmak üzere ve aylar geçtikçe sanki bende tekrar onunla birlikte büyüyor gibiyim. Onu canımdan öte seviyorum ve bunun üstüne sevgide tanımıyorum. Yanılıyor muyum anneler????
Devamı gelecek…….(Annen)
Sevgili Hilmiye Sen çok haklısın. Çocuk Dünya’ya geldikten sonra anneler,birinci sırada çocuklar için,sonra kendileri için yaşarlar.
Tahminimce % 99 hep anneler öyledir. Allah böylesine güzel bir duyguyu her kadına nasib etsin.
Selam sizlere hala