2nci haftamız biterken artık pes etmek üzereyiz. Selin okulu bir türlü sevmedi. Sabah servise binerken başlıyor ağlamaya. Şengül her gün onunla beraber gitti okula. Öğlenleri de annesi alıp eve bıraktı. Ümitle bekledik ama olmadı. Ben ilk zamanlar çok hoşuna gideceğini düşünmüştüm. Ana okulunun bahçesinde kaplumbağa, kedi, köpek gibi hayvanları görünce bile sevinmiştim. ilk zamanlar Yaren de yanında gitti. Sesi kısılana kadar ağlamaya devam etti. Öğretmenler Şengülü görmesine müsaade etmek zorunda kaldılar. 2 gündür ağlasa bile Şengüle göstermemişler. Bugün akşam eve gelir gelmez “Ben okula gitmek istemiyorum” diye defalarca söylenip durdu. Hilmiye bugün okulda onu durgun bir şekilde görünce çok acımış. Anne yüreği işte. Acaba vazgeçsek mi diye bana soruyordu.
Fakat Hilmiye Ocak ayı gibi doğum yapacak. Bebek doğduktan sonra verirsek bu defa da terkedilme hissine ve aşırı kıskançlığa kapılacak. Ne yapacağımızı ve ne karar vereceğimizi bilmiyoruz. Okula gitmesi için ısrar mı etsek yoksa bırakıp gelecek yıl mı göndersek bilmiyoruz. 3 yaş bence okula gitmek için ideal bir yaş.
Akşam üzeri arkadaşlarla beraber Meydan Alışveriş Merkezine gittiler. 23:00 gibi döndüler. Sabah uyanmakta zorluk çekeceği için yarın okula göndermeyeceğiz. Biraz ara verip tekrar deneyeceğiz.