2 yıl 7 ay geçti doğalı. Geçen bu süre içinde sürekli birşeyler öğrendi. Sıradaki ise tuvalet alışkanlığı. Bu hafta sadece geceleri bez bağladık. Başta çok eğlenceli gidiyordu. Çişini yapınca evde alkış koparıyorduk. Ama iş kaka yapmaya gelince çok zor geçti. 1 hafta geçmesine rağmen hala kakayı tuvalete yapmayı öğrenemedi. Kendini sıktı da sıktı. Acıyor diye ağlayarak ya altına yaptı yada etrafta biryerlere. Hilmiye de arkasından dezenfekte edecem diye uğraştı. Çişini de bazen altına bırakıyor. Meğer ne kadar sık aralıklarla çiş yapıyormuş bezine. 15dk da bir tuvalete oturuyor. Onun için zamanında merdivenli bir klozet kapağı almıştım. 2 yaşındaydı o zamanlar. Hilmiye biryerlerden duymuş, çocuk kendini belli edermiş diye geçti 7 ay. Ama nedense belli edeceği yoktu. O yüzden hemen başladık çalışmalara. Gerçekten sıkıntılı bir dönemmiş. Umarım kısa zamanda bundan da kurtuluruz. Daha bizi bekleyen zorlu şeyler de var. Hala yemeklerini katı olarak yiyemiyor, kahvaltısını bile püre olarak yemeyi bırakamadı. Hala kendi yatağında uyumuyor. Bizim aramızda sabahı ediyor. Bunları nasıl alıştıracağız hiçbir fikrim yok. Hele ki bu tuvalet olayı benim gözümü çok korkuttu.
Bu ay Hepatit A aşısını yaptırmamız gerekiyordu ama unuttuk. Ay sonu oldu hala yaptıramadık. Bir an önce götürüp son aşısını da yaptırmak gerekiyor. Artık okula gidinceye kadar aşı yok. Tuvalet ve yemek zorluklarını bir atlatsaydık kreşe vermeyi istiyordum. Orada eminim çok eğlenecek. Özellikle geveze oluşu öğretmenlerini çok yoracak. Kendisine soruyorum. Sen konuşmayı çok seviyormusun diye. “Evet konuşmayı çok seviyorum bir de zıplamayı seviyorum, ama yatakta zıplayınca düşüyorum”.
Yarın Ela’nın duğum günü partisine gideceğiz. Eminim mum üfleyecek ve çok eğlenecek.